Yazmak

YAZMAK

O kadar cok yazmak istiyorum ki

Dusunceler kelimeler beynimde ucusuyor fakat bir turlu kagida dokulemiyor.

Cok guzel yazi yazan biri olmayi cok isterdim, bu bir yetenek. Kesinlikle gelistirilebilir, kendimizi egitebiliriz ancak bazi insanlar vardir kelimelere renk verir hayat verir sizi alir baska yerlere goturur, hem guldurebilir hem cok dusundurur hem guzel fikirler sokarklar beynimize.

Bazi insanlar vardir yazilari ile baska insanlarin hayatina dokunur renk katar gunune damgasini vurur.

Bir de guzel bir duygudur hic tanimadigin dunyanin bir ucundaki insana dokunabilmen ona ‘aynen bende boyle dusunuyorum, ben de boyle hisssediyorum’ dedirtebilmek.

Beni can yerimden vuran cumle ise su olur kafanizda bir sey vardir, ne hissettiginiz bilirsiniz ama duygulariniza tercuman olmazsiniz, ve biri ayni seyi kafaya takmistir ve onu yaziya dokmustur sonra paylasir sizlerle, tesadufen o gun kafanizda gecenleri yazmistir. Ve sizde 'aynen bende boyle hissediyorum ve  hissettigimi bundan daha iyi anlatamazdim”dersiniz ya

Benim gibi biri daha var ve birileri duygularimi anlatti acikladi diye bende rahatlarim, icinde birikmis ve izah edilememis duygularin agirligi hafifler.

Uzun zamandir yazmadim.

Kendimi iyi bulmuyordum, sonra bir arkadasim cok kisisel yaziyorsun dedi, hakliydi da. Ancak sonra dusundum en iyi yazi icten olan yazidir, oyle agdali cumlelere falan da gerek yoktur.

Samimi ol ve icini dok, bir saheser olmayacaktir ama birilerinin kalbine dokunacaktir ve yalniz degilmisim demesi bile guzel bir duygu.

Hem sonra en cokta kizim icin yazmak istiyorum. Bir cok kadin gibi becerikli degilim. Cocuklarina yazili ani duygu dusunce birakiyorlar, ben hala bir gunluk tutmayi bile beceremedim. Kisacik notlar olsa bile uzun uzun yazmaya gerek kalmadan.

Sonra anneyizbiz'den de sutlaninca kendi blogumu olusurmaya karar verdim ve artik kendi patronum olacak ve istedigimi yazacaktim ustelik imla kurallarina dikkat etmeme yada Turkce karakterler kullanmama gerek kalmadan!

Bakin Ayca Sen ne yazmisti:

Az sonra önyargıya intikal etmeye karar verecek olan huzursuz davranışlarınızı görür gibi oluyor, kendimi biraz baskı altında hissediyorum.
Bakınız, bendeniz fazla siyasetten anlamam. Hatta, fazlasıyla anlamam. Modadan da anlamam. Mesela şeyden de anlamam... Eee... Şu an tam olarak hatırlayamıyorum.
Her neyse, belki de anlıyorumdur. Şansım şimdiye kadar hep yardım
etmiştir bana. Yani yazı yazmaya başladığımda neredeyse okuma yazma bilmiyordum. ‘Dahi’ ve soru eklerini
ayrı yazmayı, yazılarım yayımlandıkça öğrendim. Hâlâ da ünlemin yanına üç nokta mı gelir yoksa iki mi, onu da bilemiyorum. Kezâ ülkemizin aydınlarından biri geçenlerde satırbaşlarında korkunç olduğumu ama suçun bende değil, Türk basınında olduğunu söyledi. Yutkunmadım. Ben hiç alınmam böyle şeylere. 

Ben de gocunmadan, yutkunmadan icimden geldigince ama giderek daha iyi yazabilmek tek terdim.