16 Nisan 2009 Perşembe

Kızımdan Büyük Hayallerim Var

Hayat sürprizlerle dolu, maalesef hepsi güzel olmuyor.

Kızım için hayaller kurarken bazen abartıp uzaklara gidiyorum, sonra kendimi toparlayıp, aslında çok daha basit şeyler istemem gerektiğini hatırlıyorum. 

Hiç beklemediğiniz insanlar iyi eğitimli olmaları, iyi bir aileden gelmelerine rağmen katil, hırsız olabiliyor, hapishanede ömürlerini geçirebiliyorlar.

Ya da talihsiz bir şekilde genç yaşta hayatlarını kaybediyorlar.

Her şeyden önce kızıma her türlü beladan, felaketten uzakta mutlu, huzurlu, sağlıklı, uzun bir yaşam hayal ediyorum.

Allah her zaman karşısına iyi insanlar çıkarsın, kardeşi olmazsa bunu özellikle daha çok istiyorum, etrafında onu seven bir dolu insan olsun ve hiç yalnız kalmasın.

Mümkünse, eğer isterse, bu dünyaya çocuk getirilir mi demezse, benden daha genç yaşta iki-üç çocuk annesi, böylece yaşlandığında etrafında kalabalık, güzel bir ailesinin olmasını diliyorum.

Benim gibi bir işi olmasın kesinlikle, hem zevk aldığı, yaratıcı hem de dünyaya faydası olan bir işi olsun.

Başkalarnın hayatına dokunabilen, fark yaratabilen, birçok insana “İyi ki varsın” dedirten biri olsun.

Kızımın en yakın arkadaşı olmak isterim. Bana söyleyemeyeceği hiçbir şey olmasın. Ben de eski günlerimi unutup ona annelik taslamam umarım.Yani bilirsiniz, kızdığımız annelerimiz gibi olup çıkarız ya, “Sonra anne olduğunda anlarsın.” demek istemiyorum ona hiçbir zaman. 

Benimleyken eğlenmesini, her derdi olduğunda ve teselliye ihtiyacı olduğunda, ilk kez kalbi kırıldığında, sevdiği bir arkadaşı hayal kırıklığına uğrattığında, yalnış bir şey yapıp, pişman olup, itiraf etmek istediğinde ilk koşacağı insan ben olabilmeyi isterim.

Babası ile müthiş güzel ve özel bir ilişkisi olmasını hayal ediyorum.

Sonra benim yapamayıp, içimde ukte kalan şeyleri onun başarmasını isterim, umarım o da zevk alarak yapmak ister.

Piyano veya keman çalmasını bilen,

Kendini ve etrafındakileri eğlendirip, şaşırtabilen,

Cesur biri olsun.

İyi bir eğitiminin olmasını, istediği işi seçtiğinde onunla ilgili en iyi eğitimi almasını dilerim.

Sıkı bir sporcu olmasını, takım oyunu oynamasını, arkadaşları ile turnelere çıkmasını, annesini de yanında en büyük taraftarı olarak taşımasını isterim.

Dans etmeyi, müziği sevsin, dansa yeteneği olsun isterim, özellikle tango öğrensin.

Meraklı olsun.

Birçok ülkeyi keşfetmesini, tüm dil, ırk ve dinlere karşı hoşgörülü, babası gibi bilgili ve en az dört dil bilmesini,

Kitap okumayı, oyun oynamayı sevmesini,

Bakımlı, zevkli olmasını,

Annesinin ne yaparsa yapsın, kendisini hiçbir zaman yargılamayacağını bildiği dostu Carla ile üniversitede bir yıl ara verip İtalya’da vakit geçirmesini isterim.

Hem Carla ile eğleneceğini ve ondan çok şey öğreneceğini bildiğimden hem de İtalyanca öğrenmesini, hayata farklı bir ülkede farklı bakış açısı ile bakabilmesi için bunu isterim. 

Sonra Şebnem, Zehra ve Bahar (Bahar kızımın ikinci annesi oldu Abu Dabi’de) teyzeleri ile yakın arkadaş olmasını, onların şu an olmayan çocuklarıyla (elinizi çabuk tutun mesajı gizlidir) dost olmalarını isterim.

Annesinin aksine sevdiği tüm arkadaşları ile aynı şehirde yaşama lüksüne sahip olsun.

Komik, neşeli, konuşkan, girişimci, insanları seven biri olsun.

Özellikle büyük anne ve babalarına, halasına, dayısına olmak üzere akrabalarına bağlı olsun.

Hep daha iyisini istesin, ancak elindekileriyle de mutlu olabilmeyi başarabilsin.

Ne annesi kadar tutumlu ne de babası kadar cömert olsun.

Güçlü ve akıllı olsun.

Hayatta keşkelerinin az olduğu, kendisini seven, 

Annesini daha iyi, daha güçlü, daha akıllı, daha çalışkan olmaya zorlayan bir birey olsun.

Bir de beni şaşırtacak, sevindirecek şeyler yapsın, benim bile hayal edemediğim. 

Son lâkin en önemlisi; kızım bu yazıyı okuduğunda benden nefret etmesin!

Çünkü bilsin ki, bunların hiçbiri olmasa da, ben onun her zaman en büyük hayranı olacağım. 

Bakalım kızımın hayallerinde neler olacak…

Hoşça kalın,

Nilgün

Haftanın Kitabı: Ağrı’nın Derinliği

Haftanın Filmi: Hot Fuzz

Haftanın Şarkısı: La Punta, La Esperanza
2009-04-16
Bu yazı 15022  kez okundu.
Yorum: 16.04.2009
bence çoook düşünme...onunla iyi bir iletişim kurabil ve kendi olmayı öğret ki, özgür olsun...sen arkadaşça bir annesin bence...iyi olduğuna eminim...
Yorum: 16.04.2009
Ne güzel yazmışsın. Dileklerinin gerçek olmasını isterim, sevgiler
Yorum: 16.04.2009
İnşallah her istediğin olur Nilgün'cüğüm. Anne duygusu bambaşka birşey olsa gerek. Full Fedakarlık. Sevgiler, Mehtap
Yorum: 16.04.2009
Nilgün'cüğüm yazına bayıldım. Zevkle okudum. O kadar güzel anlatmışsın ki bir kız annesi olarak tüylerim diken diken oldu. Gördüm ki bütün anneler, ya da bizim gibi anneler hep aynı hayalleri kuruyor. İnşallah hayallerin gerçekleşir ki hayal etmek, gerçekleştirmenin yarısıdır. Senin gibi marjinal ve gayretli bir annenin bu küçük hamuru hayal ettiği gibi yoğuracağına eminim. İkinizi de çook öpüyorum.
Yorum: 16.04.2009
Vaaaayyy Nilgün, gerçekten de çok büyük ve güzel hayaller. Hepimizin istediği şeyler çocuklarımız için ve sen çok güzel kaleme almışsın. Harikasın.
Herşeyden önce mutlu olsun, mutlu olsun, mutlu olsun! Gerisi bir şekilde oluyor ama mutluluk herşeyin başı. Varsa da bazen olmuyor değil mi? Allah hepimizin evlatlarına mutluluk sağlık ve muhteşem hayatlar versin. 'Kızımdan büyük hayallerim var' başlığı müthiş. Tek bir cümleyle anlatmışsın olayı!

1 Nisan 2009 Çarşamba

Doğum Izni Sonrası Işe Dönmek



Tek kelimeyle berbat bir duygu. Üstelik doğum izniniz benimki kadar kısa ise. 

3,5 ay sonunda işe dönmek zorunda kaldım. Minicik bebeğimi bırakmak yeterince zor değilmiş gibi, işte patronların tacizi ile uğraşıyorum.

Zaten doğurduğum andan itibaren beni huzursuz etmeye başlamışlardı. Hayatımın en keyifli 3,5 ayında bile rahat bırakmadılar.

Her bir ülkeden birçok patron değiştirdim, hiçbiri bu son iki Fransız patronum kadar bencil ve anlayışsız değillerdi. 

Şimdilik döndüm işe, fakat süresi belli değil.

Malum dünyada büyük bir ekonomik kriz yaşanıyor ve petrol zengini Birleşik Arap Emirlikleri bile krizden fazlasıyla etkilendi. Şimdi işten çıkarsam iyi bir işe dönmek bir kaç yılımı alabilir. Gurbette olmanın en büyük nedeni olan çalışıp para kazanmakta mümkün olmazsa burada yaşamanın bir anlamı kalmayacağı için, işimi kolay kolay kaybetmeye hiç niyetim yok. 

Tam vakit keçilerini kaçırmaya her an hazır bir anne mi olacağım, yoksa kriz var işimi kaybedemem, her türlü zorluğa katlanmalıyım diyen stresli, çocuğunu özleyen, gözü yaşlı çalışan anne mi hep birlikte göreceğiz. Umarım durumum çizdiğim her iki tablo kadar dramatik olmaz.

Süt kardeşler

Hayat gerçekten tesadüfler ile dolu. Bir arkadaşım aradı geçenlerde, “Nilgün fazla sütün varsa bir arkadaşımın acilen ihtiyacı var, bebeğine hastalandığı için süt veremiyor ve çocuk aç kalmış.” dedi, “Hemen atla gel, var.” dedim. İşe erken dönmek zorunda olduğum için tüm fazla sütümü biriktirmeye çalışıyorum.

Ertesi gün arkadaşım sütümü verdiğim çocuğun, aynı gün işten ayrılan çalıştığım bankanın CEO’sunun kızı olduğunu söyledi. CEO hala çalışıyor olsaydı beni bu Fransızlar’ın elinden kurtarır mıydı acaba diye merak etmek aramızda espri konusu oldu.

Daha sonra süt kızım ve annesi, beni ve süt kardeşi Sena’yı ziyarete geldiler teşekkür etmek için. Sütümü o kadar çok beğenmişki bir süre annesinin sütünü reddetmiş. Bana, “Ne yiyorsun Allah aşkına? Sütünü çok beğendi.” diye soruyordu. 

Ben de bunu fırsat bilip, bazen huysuzluk edip, sütümü içmeyen 4 aylık kızıma sitem ediyorum, “Nankörsün, bak herkes nasıl beğenip içiyor.” diye. İşe pek yaramıyor haliyle.

O da, ben de kızlarımız için “ilk ve son çocuğumuz” ibaresini kullanıyoruz (fikrimizi ileride değiştirmezsek). O yüzden süt kardeşinin olması beni de, onu da sevindirdi, ancak Brezilyalı bir anneden Amerikalı bir babadan olma Abu Dhabi’de yaşayan Ellen’ın izini ne kadar takip edebiliriz bilemiyorum. Gönül ister ki temaslarını hiç kaybetmesinler. 




Sena ve Ellen’ın ilk buluşması 18.03.2009


Bakıcı

Çalışan annelerin korkulu rüyası, işe dönmek ve güvenilir bir bakıcı bulmaktır.

Uzun arayışlardan sonra buldum bakıcımızı.

Filipinli, Sri Lankalı, Hintli, Malezyalı ve Etiyopyalı (Habeşistan) bakıcı alternatiflerim arasından Etiyopyalı bakıcı tercih eden tek Türk benimdir herhalde.

Bu ülkedeki Türkler temizlik anlayışı ve kültürü bize en yakın olan Filipinlileri tercih ederler. Benim tercihim de o yöndeydi, ancak gözlemlerimden zeki ve insiyatif kullanabilir olduklarını tespit ettiğim Etiyoplalılar arasından Meseret’te karar kıldım.

Farklı bir geçmişe sahibiz. Ortak dilimiz yok. (O İngilizce bilmez, ben de daha önce çalıştığı Arap ailesinin yanında öğrendiği Arapça’yı bilmem, Habeşistan dilini hiç bilmem, o da koşucu Elvan olmadığı için Türkçe’yi bilmez.)

Neden onda karar kıldım bilmiyorum. Biraz kader, şans, eğer içten varsa yargılarımı törpülemek için belki de. 

Sonra sevimli, güler yüzlü ve harika yemek yapabiliyor (henüz zehirlenmedik). Sena’yı da seviyor (gözüküyor).

Şimdilik memnunuz bizi hayal kırıklığına uğratmamasını şiddetle diliyorum.

Evimize taşındığı ilk gün çok mutsuzdum, hem onun için üzüldüm hem kendim için.

Evde 24 saat yabancı birinin varlığına alışmak zorunda olmak, kızımı bir yabancıya teslim etmek gerçekten üzücüydü. Çekirdek sevimli ailemize bir yabancı ortak oluyordu.

Onun için üzüldüm, çünkü au-pairlik günlerimden bildiğim, kendileri için çalışmak zorunda olduğun yabancı bir ailede geçirdiğin özellikle ilk günün ne kadar depresif olduğunu iyi bilirim.

Geçen gün Meseret telefonla ailesine ulaşmaya çalışırken numarayı düşürdüğünde bana dönüp sevinçle “my mamma!” diye çığlık atışı çok dokundu. Kim bilir ne sıklıkta görüşebiliyorlar?

Genç yaşında ailelerini bazen 3-4 aylık bebeklerini bile geride bırakıp dilini, kültürünü, dinini bilmediği yabancı bir ülkede çoğu zaman ucuza ve çok çalıştırılan, ailesini ancak 2-3 senede bir kere görme şansı olan insanların hayat hikayelerini anlatmakla bitmez.

Kızımızın dışında eşim ve benim mutluluğundan sorumlu olduğumuz biri daha oldu. 

İşin içine çocuk girince hayatınız hiçbir zaman eskisi gibi olmuyor gerçekten.

Bizim de değişti. 

Kendi ihtiyaçlarımızı unutmadan bir an önce hayatımızı kızımızın istek ve ihtiyaçlarına göre ayarlamak zorundayız. 

Zor bir dönem, ancak üstesinden bir şekilde gelmemiz lazım. 

Tanrı belki de onları bu yüzden bu kadar sevimli yaratıyor. 

Sevimli yüzlerine bakıp onun için değer diyebilmek, enerji toplayıp yola devam edebilmek için.



Meseret ve Sena


Hoşça kalın.

Nilgün

Haftanın kitabı: Nilgün yoğunluktan kitap okuyamadı. Sizler neler okuyorsunuz bu aralar?

Haftanın filmi: Seri dizi Lipstick Jungle 

Haftanın şarkısı: The Bomb
2009-04-01
Bu yazı 8754  kez okundu.


YORUM: 07.04.2009
Canim ya, kolay gelsin ne diyeyim.. Anne olmasamda, o duyguyu bilmesemde, Sena gibi pamuk helva, elma sekeri karisimi mucizeyi evde birakip calismak benide cok zorlardi. Insallah bakici konusunda sansin yaver gider seker.Elma sekerimin tek oldugu resimlerde kizimiz gurbuz diye dusundum ama sut kardesinin yaninda minicik kalmis ya:)
Cok optum ikinizide
Zehra
YORUM: 04.04.2009
uzun zamandan sonra yazınızı keyifle okudum.
Allah kolaylık versin, zorucu bir dönem ama geçeceğini düşünerek içinizi rahatlatın bence.
bakın 9 ay ve sonraki aylar ne de çabuk geçti.
süt kardeşi de sena da çok tatlı maşallah.
çok öpüyorum
sevgiler
YORUM: 02.04.2009
senacık süpper tatlı...tür.ye gelince önce ben sevicemmm..yanaklarını sıkıcam...sana benziyo şekerim...kisses...
Verfasser des Kommentars: 01.04.2009
BEBISINIZ SAGLIKLI UZUN OMURLU ANNELI VE BABALI BUYUSUN INSALLLAH.TURKIYEDEN IZMIRDEN SELAMLARRRR
Beantwortet von nilgun16.04.2009
Amin!
Çok teşekkür ederim.
Sevgiler, selamlar size de.
YORUM: 01.04.2009
kitap okuyamiyan nilgün.
bu kadar yogunluktayken sen kendi kitabini yaziyorsun zaten. ama magdem sormussun söyliyeyim, Ian McEwan-On Chesil Beach. basta cok heyecan vermiyo ama neden acaba demektende gecemiyorsunuz.

Son dönemde gercekten cok sey degismis hayatinda. o ilk calisma gününü bende cok cok iyi bilirim. Ama hersey yoluna giriyor. cabuk alisirsin yeni düzene. yeni yardimciniz hayirli olsun. tatli bir kiza benziyor. insallah mutlu günler yasarsiniz!