Bilmiyorum, belkide ondan once istifa edecegim yada etmek zorunda kalacagim
bilemiyorum ama ben bu ise daha fazla katlanamayicagim. Once 5 sene sonra ayrilcam diyordum sonra 3, sonra 2 dedim ama simdi Ocak'a kadar nasil dayancam onu dusunuyorum kara kara...
Ocak sonunda istifami verip izinlerim ve notice suremle mart sonu tamamen ayrilmak istiyorum.
Keske o arada iyi bir is bulsam ve issiz kalmasam ama bulamazsam ben issiz kalip dibe daha da vurmadan cikisim olmayacak gibi...
Yada bir seyin degerini kaybetmeden anlayamayacagim...
Keske beni boyle hissettiren nedenlere insem bulsam cozsem ama tek basima bulamiyorum
Au pair'ken de boyle kendime zehir etmistim dunyayi simdi bakiyorumda basima gelen en iyi seylerden biri idi, beni ne cok degistirdi bana ne cok faydasi oldu ne cok sey ogretti bu deneyim...
Keske temizlik yapiyorum bu gicik cocuklara bakmam lazim diye sinek gibi vizildanmayi kesip herseyin iyi tarafini gorseydim. Sahi niye bu kadar negatifim ben hep kotu taraflarina odaklaniyorum herseyin ve guzel olan seylerin degerini cok gec olunca farkediyorum is isten gecince...?
Hayatimda hic sahip olmadigim kadar buyuk bir odam vardi, bahceli uc katli bir ev, anlayisli bir aile ile yasiyordum, ustelik onlardan ogrencek cok seyim vardi bana iyi oduyorlardi, hafta sonlarim aksamlarim ozgurdu, yarim gun okula gidiyordum daha ne istiyordun aptal sey demek istiyorum kendime...
Carla'da sikayet ederdi ama o hep iyi taraflarina konsantre olurdu. Ben de grumpy old kadinlar gibi boyle dediler boyle yaptilar ne cimriler diye diye sikayet edip durdum... so what!? Sonra ayrilinca onlara kart gondermeler falan duygusallasmistim, ustelik ogullari da dogum gunumde dogunca ve dondukten sonraki ilk dogumgunumde soyle bir kart alinca nasil da duygulanmayayim? how could I ever forget your birthday diye...Niye bu kadar gicik olmustum bunlara ama ayni zamanda ayrilir ayrilmaz da ozlemistim onlari...
Ayni duyguyu bu iste yasiyorum, ama ayrildigimda hic bir sey olmasada duzenli yatan maasimi ozliyecegim, Allah icin bu iste tek ozliyecegim sey bu olacak kesin
ne kariyer ne ofis ortami ne insanlar...
sadece maasim, birde neden guzel bir ortamda iyi bir isim olmadi olamadi diye hayiflanacagim, onu biliyorum...
ahhh ama bu isi birakmam lazim cunku hayat boyle mutsuz gecmez
birde ne istedigimi bilseydim bir seylere yetenegim ve hevesim olsaydi da 39 yasinda emekli olup evde oturmasaydim ahhh
Kesinlikle evde kalacak biri de degilim bunu neyseki anladim
Bakalim zaman ne gosterecek...
bilemiyorum ama ben bu ise daha fazla katlanamayicagim. Once 5 sene sonra ayrilcam diyordum sonra 3, sonra 2 dedim ama simdi Ocak'a kadar nasil dayancam onu dusunuyorum kara kara...
Ocak sonunda istifami verip izinlerim ve notice suremle mart sonu tamamen ayrilmak istiyorum.
Keske o arada iyi bir is bulsam ve issiz kalmasam ama bulamazsam ben issiz kalip dibe daha da vurmadan cikisim olmayacak gibi...
Yada bir seyin degerini kaybetmeden anlayamayacagim...
Keske beni boyle hissettiren nedenlere insem bulsam cozsem ama tek basima bulamiyorum
Au pair'ken de boyle kendime zehir etmistim dunyayi simdi bakiyorumda basima gelen en iyi seylerden biri idi, beni ne cok degistirdi bana ne cok faydasi oldu ne cok sey ogretti bu deneyim...
Keske temizlik yapiyorum bu gicik cocuklara bakmam lazim diye sinek gibi vizildanmayi kesip herseyin iyi tarafini gorseydim. Sahi niye bu kadar negatifim ben hep kotu taraflarina odaklaniyorum herseyin ve guzel olan seylerin degerini cok gec olunca farkediyorum is isten gecince...?
Hayatimda hic sahip olmadigim kadar buyuk bir odam vardi, bahceli uc katli bir ev, anlayisli bir aile ile yasiyordum, ustelik onlardan ogrencek cok seyim vardi bana iyi oduyorlardi, hafta sonlarim aksamlarim ozgurdu, yarim gun okula gidiyordum daha ne istiyordun aptal sey demek istiyorum kendime...
Carla'da sikayet ederdi ama o hep iyi taraflarina konsantre olurdu. Ben de grumpy old kadinlar gibi boyle dediler boyle yaptilar ne cimriler diye diye sikayet edip durdum... so what!? Sonra ayrilinca onlara kart gondermeler falan duygusallasmistim, ustelik ogullari da dogum gunumde dogunca ve dondukten sonraki ilk dogumgunumde soyle bir kart alinca nasil da duygulanmayayim? how could I ever forget your birthday diye...Niye bu kadar gicik olmustum bunlara ama ayni zamanda ayrilir ayrilmaz da ozlemistim onlari...
Ayni duyguyu bu iste yasiyorum, ama ayrildigimda hic bir sey olmasada duzenli yatan maasimi ozliyecegim, Allah icin bu iste tek ozliyecegim sey bu olacak kesin
ne kariyer ne ofis ortami ne insanlar...
sadece maasim, birde neden guzel bir ortamda iyi bir isim olmadi olamadi diye hayiflanacagim, onu biliyorum...
ahhh ama bu isi birakmam lazim cunku hayat boyle mutsuz gecmez
birde ne istedigimi bilseydim bir seylere yetenegim ve hevesim olsaydi da 39 yasinda emekli olup evde oturmasaydim ahhh
Kesinlikle evde kalacak biri de degilim bunu neyseki anladim
Bakalim zaman ne gosterecek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder